Bugüne kadar zayıf iradeli biri olduğumdan yakınıp durdum her fırsatta. Birkaç dakika önce çekirdek yeme esnasında aklıma irademin güçlü olabileceği fikrini düşüren birşey oldu. Ne mi oldu? Paket bitmeden çekirdek çitleme seansına son verdim. Herkesin başarabileceği birşey değil bu bence. Bu yüzden kendim hakkında yanıldığımı düşünüyorum. Eğer çekirdek yemeye son verebiliyorsam başka bağımlılıklara da son verebilirim!
Tamam, itiraf ediyorum. " Atma Recep, atma. Din kardeşiyiz " diyen sesi bulup susturabilsem gerçekten de inanabilirdim belki. Misal, kitap okumak en tehlikeli bağımlılığım. Yemem, içmem, uyumam ama roman okumadan duramam. Gerçi kurtulmak isteyen kim? Saçlarımın telleri ağardığında dahi - gözlerim müsaade ettiği sürece - renkli dünyalarda gezinmek niyetindeyim ben. Sloganım bile var: Severim-hemen-yenisini-okumayı-elimdeki-romanı-bitirince! ( Daha yeni buldum )
Velhasılıkelam, kitap en iyi dosttur. Aklıma daha cafcaflı bir kapanış cümlesi gelmedi şu an. Elimdeki ile yetineyim dedim. Bununla idare ediverin şimdilik.
Sevgiler...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder